یه خسته ی خیلی خسته

هدف مهم‌تر پادشاه، فهماندن این اصل مهم به مردم بود که:

" ندیدن هنر است، نه دیدن."

منبع: سیدمهدی شجاعی، دموکراسی یا دموقراضه،نشر نی

+ بعدازظهر داشتم اینو می‌خوندم و به مصداق‌های فراوانش فکر می‌کردم، اومدم خونه دیدم نوشته یاشار سلطانی به ۵ سال حبس محکوم شد.

+ بله، می‌فرمایند که خودمون رو ول کن، الان باید برا مرضیه هاشمی و اقدامات آمریکا یقه جر بدی. اوکی، حله!

رستوران‌های سلف سرویس یه قانون رو بدجور کم دارن:

" در برداشتن غذا از روی میز اصلی کاملا آزاد هستید، اما غذایی که رو میز خودتان باقی بماند، به صورت‌تان مالیده خواهد شد."

+ شاید هم من اعصاب ندارم.

+ نه واقعا، تو این مورد، اسراف و باقی موندن غذا تو بشقاب هیچ توجیهی نداره.

دو تا درس داریم این ترم که دو تا باجناق ارائه‌شون میدن. اون قدر با هم تفاهم دارن که ساعت کلاس و امتحان‌شون یکی بود و ما دو هفته دویدیم تا این دو تا رو از هم جدا کنیم و بتونیم هر دو درس رو برداریم. حالا هم که کلاس‌ها شروع شده، این باجناق سر کلاسش از اون تعریف می‌کنه، اون از این. یه راهکار بدید بین این دو تا رو به هم بزنیم، بلکه به درس و زندگی‌مون برسیم.

+ نه یه جور که بعد بیان هی بدِ هم‌دیگه رو بگن.

 آقای ی. : من پروژه رو ارائه میدم، شما اسلایدها رو تو لپ‌تاپ خودتون ببینید. اینجا پروژکتور نداریم.
طهورا: بچه‌ها، صفحه‌ی لپ‌تاپ کی از هم بزرگتره؟
آقای م.: من، من، من، من!

+ به مهد کودک ۴۰۱ خوش آمدید.
+ گیرِ یه مشت دلقک افتادیم:)))